من:"صفای دلت را به رخ آسمان میکشم تا به زیبایی مهتابش ننازد!"
اون:"زیباییِ رُخت را به رخ خورشید میکشم تا به زیباییِ انوارش ننازد!"
من:"وجودِ دلت را به رخ آب میکشم تا به زلالی اش ننازد!
-طبع شعرم گل کرده^_^"
اون:"طبع شعرت را به رخ حافظ میکشم تا به غزل هایش ننازد.!"
:)
چیزهایی هستند که حس خوبشان هیچوقت از میان نخواهد رفت؛ و این مکالمه، از آن خوبهایِ خوبهاست.
درباره این سایت